سید حسین موسوی :
دکتر چمران برای بازدید از اردوگاه آموزشی "جنتا" که در جاده ی "بریتال" بود ، حرکت کرد.وقتی به منطقه ی "بنی شیث" رسید ، به خانه ای روستایی رفت و با اهالی آن خانه مشغول غذا خوردن شد.
چمران به روایت دختر «جبل عامل »
محمد صرفی
گویا شهید دکتر مصطفی چمران در لبنان شناخته شده تر از ایران است. این را می توان از میان سخنان خانمی که روزی کوچک ترین شاگرد دکتر در مدرسه جبل عامل لبنان بوده، دریافت.
«هیام عطوی»هنگامی که از چمران و امام موسی صدر سخن می گوید، ذوقی آمیخته با حسرت در کلامش موج می زند.
یکی از همرزمان شهید دکتر چمران(محمد علی مهتمدی):
به بچه های شیعه عشق میورزید. بچه ها هم اورا دوست داشتند. یک بار با او به جایی که مرکز نگهداری این بچه ها بود ، رفتیم. حومه ی بیروت بود. بچه ها تا او را دیدند از داخل اتاق هایشان بیرون آمدند و ار سر و کول دکتر بالا رفتند ! متحیر مانده بودم ، یک چنین شخصیت علمی و نظامی ، دکترای فیزیک پلاسما ، رئیس موسسه ی جبل عامل ؛ چطور می تواند به این بچه ها عشق بورزد ! با آنها بازی کند و خود را هم سن آنان جلوه دهد!
با خودم گفتم : (( کلی کار داریم ، وقت هم کم داریم ، اونوقت دکتر خودشو به بازی با اونها مشغول کرده!)) دیگر حوصله ام سر رفت ، به دکتر گفتم: (( چرا ما باید وقت مونو اینجا تلف کنیم ؟!))
گفت : (( تمام کار و زندگی من این بچه ها هستنند ، سعی کن تا با من هستی اینو فراموش نکنی.))
در آن لحظه معنی حرف او را نفهمیدم ، اما مدت ها بعد فهمیدم که وقتی این بچه ها بزرگتر می شدند ، دکتر آنها را به آموزشگاه های نظامی می برد و رزم انفرادی به آنها یاد می داد.
او آنها را ((شبل)) به معنی (بچه شیر) خطاب می کرد و تا وقتی اسلحه دست گرفتن را یاد نمی گرفتند ، آنها را با اسم صدا نمی زد.
تمام هم و غم او اعتلای شیعه و پرورش آنان بود و این مهم را از ابتدا روی بچه ها انجام میداد تا وقتی بزرگ شدند ، یک مجاهد و شیعه ی واقعی شوند.
کی میشود ماهم از خود بیرون بیاییم و بفکر جامعه یمان باشیم ؟؟؟!!!